Czym jest
Księgowość?
Tym właśnie się zajmujemy
Pomagamy przedsiębiorstwom rosnąć.
Zgodnie z definicją słownika języka polskiego PWN – Księgowość to „prowadzenie ksiąg, w które wpisuje się wpływy, wydatki, transakcje i inne zmiany stanu majątkowego przedsiębiorstwa lub instytucji”.
Definicja ta pomija jednak to co w księgowości najważniejsze – jej funkcję.
Księgowość bowiem z założenia polega na rejestracji w ujęciu pieniężnym, a niekiedy w ujęciu ilościowym, odpowiednio udokumentowanych zdarzeń gospodarczych, które powodują zmiany w majątku podmiotu oraz w źródłach jego pochodzenia. Rzetelne i precyzyjne sporządzenie informacji księgowej, ma ułatwić przedsiębiorcy podjęcie racjonalnych decyzji na temat przyszłości firmy.
Tym właśnie się zajmujemy.
Pomagamy przedsiębiorstwom rosnąć.

Historia księgowości, czy też szerzej – rachunkowości, sięga początków cywilizacji. Archeolodzy odkryli gliniane bryłki różnych kształtów, zwane tokenami, na których to opierały się rozliczenia gospodarcze już w VI tysiącleciu p.n.e. Z resztą pojęcie token wpisało się na stałe w kontekst cyfrowych zabezpieczeń oraz obrotu kryptowalutami.
Już Sumeryjscy księgowi stosowali pojęcie „roboczodniówki”, a także sumowali nakłady pracy. Swoiste abstrakcyjne pojmowanie pieniądza, przetrwało w mniejszym lub większym stopniu do czasów dzisiejszych. To właśnie w Sumerze po raz pierwszy spotykamy się z zapisem rachunku kosztów, na którym rejestrowano przebieg produkcji w poszczególnych jej fazach i śledzono koszty przetworzenia. Wszystkie zapisy księgowe opierały się na ustalonej wewnętrznej jednostce miary. Prowadzono także miesięczne zestawienia. Powstało również coś, co można by uznać za konto księgowe: pierwszą pozycją na „koncie” była pozostałość sukna z ubiegłego okresu, następnie po stronie Wn księgowano poszczególne dostawy, a po przeciwległej stronie Ma – rozchód materiału.
Obecnie badacze są zgodni, że zawód księgowego pojawił się ok 3 tysiące lat przed naszą erą. Budżetowanie stosowali już starożytni Grecy i Rzymianie. W 1905 r. odkryto manuskrypt z Indii z ok. 300 roku p.n.e., który zawierał wiele zagadnień z zakresu ekonomii i rachunkowości.
W Europie, gwałtowny rozwój rachunkowości nastąpił w Średniowieczu. Okres ten, choć uznawany jest powszechnie za okres upadku kultury, był czasem w którym zalety i ważność prowadzenia ksiąg rachunkowych dla skutecznego prowadzenia biznesu, docenili kupcy florenccy. Autorem pierwszych opracowań naukowych dotyczących zasad prowadzenia księgowości był Benedetto Cortugli. W 1458 r. skończył on rękopis „Della Mercan-tura et del Mercante perfetto”, czyli „O handlu i kupcu doskonałym”. Opisał on w nim podstawy księgowości, w tym także w sposób ogólny zasadę podwójnego zapisu. Jego praca drukiem ukazała się w 1573 r., dlatego też za pierwsze i zarazem bardziej cenione dzieło mówiące o rachunkowości podwójnej uznaje się „Summa di arithmetica, geometria, proportioni et proportionalita”, czyli „Zasady arytmetyki, geometrii, proporcji i proporcjonalności” Luki Paciolego wydane w 1494 r. w Wenecji.
Z zasad tych, w sposób niemal fanatyczny, korzystał prawdopodobnie najbogatszy człowiek w historii świata, posiadający 2% PKB Europy – Jakub Fugger. Urodzony w Szwajcarii, twórca potęgi Augsburga, bankier królów, jak go określano w czasach jego świetności. Historycy mogli bardzo precyzyjnie zbadać drogę Fuggera od przeciętnego kupca do najbogatszego człowieka w historii świata, ponieważ prowadził on bardzo dokładną księgowość i dokumenty te zachowały się w większości do dzisiaj.
Co prawda zaginęło sprawozdanie finansowe z roku śmierci Fuggera, ale istnieje to zrobione dwa lata później – w 1527 r. – które dosyć dobrze obrazuje stan jego imperium. Po odjęciu długów jego majątek wart był 2,02 mln florenów, a zatem 20 razy więcej aniżeli kapitał banku włoskich Medyceuszy.
Pierwszym krajem, który administracyjnie uregulował rachunkowość podwójną, była Hiszpania, w okresie podboji kolonialnych. Zasada ostrożnej wyceny po raz pierwszy pojawiła się we Francji w książce Jacquesa Savary w 1675 r. W końcu XVIII w. powstało kolejne bardzo ważne w historii rachunkowości dzieło: La tenue des livres reduce facile Edmonda Degrange’a, systematyzujące wiedzę o rachunkowości, wprowadzając nazwę „rachunkowość podwójna”. Rachunkowość rozwijała się najbardziej w XX w., ciągle ewoluując w odpowiedzi na globalizację, wzrost wolumenu transakcji gospodarczych, rozwój technologii informatycznych. Nowe trendy w rachunkowości zapoczątkował w 1986 r. Y. Ijiri, formułując teorię potrójnego księgowania, która poszerzyła system księgowy o konta wynikowe.
Obok ewidencji rachunkowość zajmuje się także grupowaniem zdarzeń w rozmaitych przekrojach, ich prezentacją, a także interpretacją. Księgowość ma stanowić skuteczne narządzie, dla inwestorów, akcjonariuszy, managerów, samych przedsiębiorców.
Rachunkowość to jedna z najstarszych dyscyplin wśród nauk ekonomicznych, której założenia wytrzymały próbę czasu, co zdaje się przesądzać o fakcie, jak bardzo istotny element funkcjonowania biznesu stanowi.
Bibliografia
- Schmandt-Besserat D. [2007], When Writing Met Art. From Symbol to Story, University of Texas Press, Austin.
- Struwe W. [1969], Some New Data on the Organisation of Labour and on Social Structure in Sumer during the Reign of the IIIrd Dynasty of Ur [w:] Ancient Mesopotamia, Nauka, Moskwa
- Dobija M., Jędrzejczyk M. [2011], Szkice z historii rachunkowości, Polskie Towarzystwo Ekonomiczne, Kraków.
- Por. Anna Staszel, Studia Doktoranckie Wydziału Finansów Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Historia rachunkowości – jednej z najstarszych dyscyplin ekonomicznych, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie ( Zesz. Nauk. UEK, 2014; 1 (925): 127–138)
- Greg Steinmetz, The Richest Man Who Ever Lived: The Life and Times of Jacob Fugger, wyd. Studio SEMKA.
- Dobija M., Jędrzejczyk M. [2011], Szkice z historii rachunkowości, Polskie Towarzystwo Ekonomiczne, Kraków.
- Hołda A. [1998], Ewolucja auditingu i jego rola w gospodarce rynkowej, Zeszyty Naukowe Akademii Ekonomicznej w Krakowie, nr 514, Kraków.
- Messner Z., Pfaff J. [2004], Rachunkowość finansowa, Stowarzyszenie Księgowych w Polsce, Warszawa.
